Onze website gebruikt cookies om je surfervaring te verbeteren. Om deze website optimaal te gebruiken vragen we je om akkoord te gaan met ons gebruik van cookies.

Ik ga akkoord met de cookies liever niet.

Informatie

Heeft u een vraag en bent u op zoek naar informatie, kijk dan hier. De leden van Uw Bemiddelaars posten hier interessante blogs over hun ervaringen, nieuwtjes en juridische ontwikkelingen binnen hun expertise.

Tags

terug naar selectie

Scheiden

11.10.2016
Scheiden

Scheiden is iets waar jullie soms beiden samen toe besluiten, nadat jullie zien dat jullie relatie niet meer werkt. Het proces dat volgt om de scheiding verder vorm te geven kan dan in een redelijke tot goede verstandhouding verlopen.

Meestal is dit echter niet zo. Het is slechts een van jullie die tot het besluit komt dat de relatie beter beëindigd wordt. Die noemen we de Eerste Beslisser. Het kan een plotse beslissing zijn wanneer ‘de emmer overloopt’, maar heel vaak is het een proces waar een hele tijd overheen gaat: van maanden tot jaren.

De uiteindelijke beslissing om de stap te zetten is zeer moeilijk: je hebt in het verleden beslist om samen aan een toekomst te beginnen bouwen en er zijn misschien kinderen bijgekomen. Maar, je voelt je vaker ongelukkig dan gelukkig, ruzies nemen soms toe in frequentie, je leeft naast elkaar. En je komt tot de conclusie dat de relatie niet meer werkt. En toch is de stap zetten om een einde te maken aan de relatie, een zeer moeilijke stap, die heel veel moed vergt: je weet wat je hebt, met een duidelijk aantal belangrijke negatieve aspecten, maar je hebt geen idee wat er gaat komen wanneer je in het zwarte gat springt van wat er na de scheiding gaat komen. Vaak is dit een wel/niet verhaal. Je wil de knoop doorhakken, maar je kan niet. Je besluit het toch nog een kans te geven. Maar het lukt toch niet. Dus misschien toch weggaan…

Eenmaal je de knoop echter definitief voor jezelf als Eerste Beslisser hebt doorgehakt, ga je je informeren over rechten en plichten en de procedure om te scheiden. Je denkt na over wat je plant te doen nadat je je besluit hebt meegedeeld aan je partner: in de woning blijven of de woning verlaten, hoe het aan de kinderen zeggen en welke afspraken je wil maken rond de kinderen… Je zoekt informatie op het internet, praat met vrienden of contacteert een advocaat of bemiddelaar.

En dan komt het moment om de beslissing mee te delen aan de partner. Voor sommigen is dit een verlossing, voor anderen voelt het aan als een mislukking. Persoonlijkheid en opvoeding zijn belangrijke parameters die beïnvloeden hoe je hier mee omgaat. Soms willen Eerste Beslissers hun partner zo veel mogelijk ontzien en leed besparen. Maar net daardoor geef je soms de valse hoop dat het toch nog goed kan komen, en dat maakt het hele proces alleen maar moeilijker. Wanneer je beslissing vast staat, is het belangrijk dit ook duidelijk te communiceren.

Je partner, de Tweede Beslisser, wordt plots voor een voldongen feit geplaatst. Jij ben reeds geïnformeerd en bent voor jezelf al tot een aantal conclusies gekomen. Je partner niet. Wees je daar bewust van, en geef je partner de tijd om de beslissing te verwerken. Kom dus niet onmiddellijk op de proppen met de conclusies die jij voor jezelf al gemaakt hebt. Dat heeft een averechts effect. Neem ook de verantwoordelijkheid om je beslissing zelf mee te delen. Doe dit niet via een advocaat. Besef hoe confronterend zoiets zou zijn in de omgekeerde situatie.

Emoties zijn uiteraard zeer sterk. Jij wil wel de verantwoordelijkheid nemen voor de beslissing tot scheiden, maar niet voor het niet meer werken van de relatie. Dat is moeilijk over te brengen. Vaak wordt de Tweede Beslisser gezien als het slachtoffer die door de Eerste Beslisser in de steek wordt gelaten.

Ga er zeker niet van uit dat ook je partner zal bevestigen dat het eigenlijk niet meer gaat. De reactie is per definitie onvoorspelbaar. Er wordt weleens gezegd dat je niet weet met wie je getrouwd bent tot je scheidt. Reageer niet op unfaire opmerkingen, loop niet in emotionele valkuilen. Gun de ander die emoties. Een vicieuze cirkel van steeds maar hoger oplopende emoties leidt nergens toe, hoe begrijpelijk het ook is.

Als Tweede Beslisser wil je praten over het verleden: wat er is fout gelopen, wanneer het is fout beginnen gaan, of je niet opnieuw kan proberen. Er is tijd nodig om in te zien dat de beslissing definitief is. En naarmate dat gebeurd, is er vaak een gevoel van machteloosheid, kwaadheid, een gevoel van onrecht. Neem de tijd om die emoties een plaats te geven. Naarmate je door die ontreddering heen geraakt, krijg je ook zelf meer vat op de scheiding en kan je mee het verloop en de manier van scheiden sturen.

Ook als Tweede Beslisser ga je op zoek naar informatie en geven vrienden, familie en kennissen goed bedoeld advies. Ben je wel bewust dat de meesten nooit het hele plaatje kennen, en dus niet voldoende geïnformeerd, en daardoor fout, advies geven. Dit kan snel leiden tot misverstanden en communicatie die fout loopt, waardoor conflicten ontstaan die het begin zijn van heel lange procedures, die leiden tot heel veel leed en die een massa geld kosten.

Eenmaal het duidelijk is voor jullie beiden dat de beslissing definitief is en niet meer kan teruggedraaid, hebben jullie er al belang bij om op een respectvolle manier, de communicatie te blijven in stand houden. Dit is niet alleen voor jullie zelf belangrijk, maar zeker voor de kinderen, als die er zijn. Kinderen lijden al genoeg door een scheiding, maar niets is erger dan hun ouders vechtend over de straat te zien rollen. Emoties hebben hun recht van bestaan, maar moeten op een bepaald ogenblijk opzij gezet kunnen worden om tot een voor beiden aanvaardbare regeling te kunnen komen.

Kan je die regeling onderling uitwerken, des te beter. Maar vaak is de hulp van een derde, een bemiddelaar, een goede oplossing om die moeilijke gesprekken aan te gaan. En ben je echt overtuigd dat je er samen toch niet kan uit geraken, dan kan je de beslissingen uit handen geven aan de familierechter. Maar weet dat je dan de regie niet meer zelf in handen hebt.

Erik Van Assche