Huwelijksvermogensstelsels - Huwlijksstelsels

Principes

Het huwelijkscontract is de notariële akte waarin de aanstaande echtgenoten kiezen voor een bepaald huwelijksvermogensstelsel. Naast de keuze voor een welbepaald stelsel kunnen er in het huwelijkscontract ook bepalingen opgenomen worden waardoor het beter is aangepast aan de eigen huwelijkssituatie (bv. een van de echtgenoten heeft kinderen uit een vorige relatie) of waardoor afgeweken wordt van bepaalde regels van het gekozen stelsel. Er kan niet van alle regels afgeweken worden.

Sommige regels zijn op alle gehuwden van toepassing, ongeacht onder welk stelsel ze getrouwd zijn. Het huwelijkscontract mag geen bepalingen bevatten die in strijd zijn met deze zogenaamde basisregels.

Enkele van deze onveranderlijke regels zijn:

• Echtgenoten zijn jegens elkaar tot samenwoning verplicht; zij zijn elkaar trouw, hulp en bijstand verschuldigd (art. 213 B.W.).
• De gezinswoning kan nooit zonder de toestemming van de partner verkocht worden, ook al is ze eigendom van slechts één echtgenoot.
• Een echtgenoot kan niet zonder de toestemming van de andere de huur opzeggen van de woning die ze samen als gezinswoning betrekken. Dit is zelfs zo indien een van de echtgenoten dit huurcontract tekende vóór het huwelijk.
• Iedere echtgenoot moet in de lasten van het huwelijk bijdragen in verhouding tot zijn vermogen.
• De ene echtgenoot mag in zijn beroepsbetrekkingen de naam van de andere alleen met diens instemming gebruiken. Maar eens deze instemming gegeven mag ze enkel om ernstige redenen worden ingetrokken.

Andere regels daarentegen zijn enkel van toepassing voor zover men er niet van afwijkt in het contract. Ze zijn dus ook van toepassing op echtgenoten die zonder contract huwen. Enkele voorbeelden van deze regels zijn:

• De beide echtgenoten worden in de meeste gevallen geacht eigenaar te zijn van de helft van de gelden op alle bankrekeningen, zelfs al staan zij op naam van een van de echtgenoten.
• Het inkomen van iedere partner behoort beide echtgenoten toe, ook al heeft een van de echtgenoten geen inkomen.
• Alle goederen die de echtgenoten tijdens het huwelijk kopen, zijn in de meeste gevallen van hen beiden, ook al staat de factuur slechts op naam van een van hen.
• De ene echtgenoot kan niet zonder toestemming van de andere een lening aangaan.
• Schulden gemaakt door een van de echtgenoten kunnen meestal op de goederen van beide echtgenoten verhaald worden.

Van deze regels kan in het huwelijkscontract afgeweken worden.

Het geheel van regels die van toepassing zijn op echtparen die zonder contract gehuwd zijn noemen we het wettelijk stelsel. Het is het stelsel dat automatisch geldt als men niets anders kiest.

In een huwelijkscontract kan men echter ook een totaal ander huwelijksstelsel aannemen. De twee belangrijkste zijn:

• het stelsel van scheiding van goederen;
• het stelsel van algehele gemeenschap van goederen.

Bron 1 

Bron 2